به کارگردانی جاشوا لوگان، یک درام عاشقانه است که بر اساس نمایشنامه‌ی ویلیام اینج ساخته شده و با بازی ویلیام هولدن (هال کارتر)، کیم نواک (مدی اُوِنز)، و رزالیند راسل (رزمری) داستان ورود یک غریبه‌ی کاریزماتیک به شهری کوچک در کانزاس را روایت می‌کند که روابط و احساسات اهالی را به‌هم می‌ریزد. فیلم به‌خاطر فضای احساسی، صحنه‌ی رقص نمادین، و کاوش در فشارهای اجتماعی دهه ۱۹۵۰ آمریکا شناخته شده است
جوایز:
- برنده‌ی دو اسکار: بهترین تدوین (چارلز نلسون و ویلیام لیون) و بهترین کارگردانی هنری (جو میلزنر و ویلیام فلانری).
- نامزد چهار اسکار دیگر: بهترین فیلم، بهترین کارگردان (جاشوا لوگان)، بهترین بازیگر مکمل مرد (آرتور اکانر)، بهترین موسیقی (جورج دونینگ).
- برنده‌ی گلدن گلوب بهترین کارگردان (جاشوا لوگان).
- انتخاب در فهرست ملی فیلم آمریکا (۲۰۰۲) برای اهمیت فرهنگی.
نقاط قوت
- بازی‌های درخشان: ویلیام هولدن با جذابیت و آسیب‌پذیری در نقش هال، و کیم نواک با ظرافت در نقش مدی، شیمی فوق‌العاده‌ای خلق می‌کنند. رزالیند راسل نیز در نقش رزمری اجرایی پرشور دارد.
- صحنه‌ی رقص نمادین: رقص هال و مدی زیر نور غروب با آهنگ “Moonglow” یکی از عاشقانه‌ترین لحظات سینمای کلاسیک است که احساسات فیلم را به اوج می‌رساند.
- تم‌های اجتماعی: فیلم به‌خوبی تنش‌های طبقاتی، آرزوهای سرکوب‌شده، و فشارهای اجتماعی (به‌ویژه بر زنان) در دهه ۱۹۵۰ را کاوش می‌کند.
- فیلم‌برداری و موسیقی: تکنیکالر، لوکیشن‌های زیبای کانزاس، و موسیقی جورج دونینگ (به‌ویژه “Moonglow”) حس نوستالژیک و عاطفی را تقویت می‌کنند.
نقاط ضعف
- ریتم کند: برخی صحنه‌های نیمه‌ی اول، به دلیل تمرکز روی شخصیت‌های فرعی، کمی کش‌دار هستند.
- شخصیت‌های فرعی کم‌عمق: نقش‌هایی مثل میلی (سوزان استراسبرگ) یا آلن (کلیف رابرتسون) توسعه‌ی کافی ندارند.
- ملودرام بیش از حد: برخی لحظات عاشقانه و درام خانوادگی برای مخاطبان مدرن ممکن است بیش از حد احساسی یا کلیشه‌ای به نظر برسند.
- ریشه‌های نمایشنامه‌ای: دیالوگ‌های طولانی و صحنه‌های تئاتری گاهی حس سینمایی را کم می‌کنند.
دیدگاه های کاربران
جهت ثبت دیدگاه ثبت نام کنید یا وارد شوید !