یک فیلم ماجراجویی-درام آمریکایی به کارگردانی جان فارو است که با بازی آلن لد (هیو تالانت)، جیمز میسون (کاپیتان پل گیلبرت)، و پاتریشیا مدینا (سالی مونرو) ساخته شده است. داستان فیلم، بر اساس رمانی از چارلز نوردوف و جیمز نورمن هال، درباره‌ی سفر گروهی از زندانیان از لندن به مستعمره‌ی کیفری نیو ساوت ولز (استرالیا) در سال ۱۷۸۷ است و بر تنش بین هیو تالانت، دانشجوی پزشکی آمریکایی، و کاپیتان سادیست کشتی، پل گیلبرت، تمرکز دارد. فیلم به‌خاطر فضای تاریخی، بازی جیمز میسون، و صحنه‌های خشن دریایی (مثل مجازات keelhauling) شناخته شده است.
جوایز:
- برنده‌ی جایزه‌ی خاصی نشد (جوایز سینمایی در دهه ۱۹۵۰ محدودتر بودند).
- در سال ۱۹۵۳ در جشنواره‌ی سن دیگو (جهان‌نما در باغ‌وحش سن دیگو) به نمایش درآمد، اما افتخار خاصی کسب نکرد
نقاط قوت
- بازی جیمز میسون: میسون در نقش کاپیتان گیلبرت، با اجرای قدرتمند و سادیستیک، شخصیتی ترسناک و به‌یادماندنی خلق می‌کند که با نقش‌های مشابه (مثل کاپیتان بلای) مقایسه شده است.
- فضای تاریخی: بازسازی سفر دریایی قرن هجدهم و مستعمره‌ی اولیه‌ی استرالیا، با جزئیات بصری (تکنیکالر) و صحنه‌های پرتنش (مثل شلاق و keelhauling)، حس ماجراجویی را تقویت می‌کند.
- طراحی تولید: طراحی کشتی، لباس‌ها، و لوکیشن‌های کالیفرنیا (به‌جای استرالیا) جلوه‌ای رنگارنگ و جذاب ایجاد می‌کنند.
- موضوعات جسورانه: نمایش خشونت و بی‌عدالتی (به‌صورت غیرمستقیم) برای زمان خود پیشرو بود و به مضامین مقاومت و عدالت می‌پردازد.
نقاط ضعف
- ریتم ناهموار: فیلم پس از رسیدن به خشکی، از شتاب اولیه می‌افتد و داستان پراکنده می‌شود.
- فیلمنامه‌ی کلیشه‌ای: داستان گاهی به ملودرام‌های قابل‌پیش‌بینی گرایش پیدا می‌کند و از پتانسیل تاریخی بهره‌ی کامل نمی‌برد.
- بازی متوسط آلن لد: لد در نقش هیو تالانت قابل‌قبول است، اما در برابر میسون کم‌رنگ به نظر می‌رسد.
- محدودیت‌های بودجه: برخی صحنه‌های خشکی، در مقایسه با سکانس‌های دریایی، کم‌جلوه و ساده هستند.
دیدگاه های کاربران
جهت ثبت دیدگاه ثبت نام کنید یا وارد شوید !